Description
Στα κεφάλαια θα αναλύσουμε τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι τρέφουν και δηλητηριάζουν τον εαυτό τους και τους άλλους και θα οδηγηθούμε σε νέους τρόπους αυτογνωσίας. Αυτή η απεριόριστη δυνατότητα της ανθρωπιστικής δράσης που ανοίγεται μπροστά μας όταν μάθουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, μπορεί να κάνει τη ζωή μας μια περιπέτεια γεμάτη νόημα και πληρότητα. Με ποιους τρόπους μπορούμε να φερθούμε ανθρωπιστικά στον εαυτό μας και τους άλλους; Πώς θα ανακαλύψουμε ποια στάση και συμπεριφορά είναι ανθρωπιστική ή απάνθρωπη; Δεν είναι τόσο πολύπλοκη και άπιαστη αυτή η αναζήτηση. Η αρχή της είναι να αποκτήσουμε μεγαλύτερη συνείδηση της συμπεριφοράς μας.
Κανένας άνθρωπος δεν έχει τελείως θετικές ή αρνητικές αντιδράσεις. Κάθε είδος συμπεριφοράς όχι μονάχα είναι σχετική, αλλά, αλλάζει πολλές φορές ανάλογα με τις συνθήκες στις οποίες καλούμαστε να λειτουργήσουμε. Το να κατατάσσουμε τους ανθρώπους σε κατηγορίες είναι μια παγίδα αξιολογικών κρίσεων που μας υποδουλώνει στη συνεχή στείρα και αντιδραστική άρνηση, όσον αφορά τις σχέσεις και την αυτοεκτίμησή μας. Αντί να καλυτερεύουμε τους δεσμούς μας με ό,τι μας περιβάλλει, προσκολλιόμαστε στους χαρακτηρισμούς και τις ταμπέλες και απομονωνόμαστε.
Η συμπεριφορά του ανθρώπου είναι μια διαδικασία η οποία μπορεί να παρουσιάσει συνεχή πορεία προς το καλύτερο. Μπορούμε να μεταβάλουμε τη συμπεριφορά μας όπως εμείς θέλουμε. Η θετική και η αρνητική συμπεριφορά τείνουν να αποκλείουν τη συνύπαρξή τους. Ένας άνθρωπος που λειτουργεί σωστά, ταυτόχρονα είναι λιγότερο κακός. Αντίθετα, όταν η συμπεριφορά του είναι γεμάτη εμπάθεια, οι θετικές του ικανότητες περιορίζονται στο ελάχιστο.
Όλοι μπορούμε υπεύθυνα να αναζητήσουμε την ευτυχία ή τη δυστυχία. Όλοι μπορούμε ν’ αρχίσουμε να απολαμβάνουμε τη ζωή, να αντιδρούμε πιο αποτελεσματικά στα ερεθίσματα και να ανακαλύψουμε τη χαρά και τον πόνο των άλλων. Σ’ αυτή τη διαδικασία βγαίνει στην επιφάνεια η ικανότητά μας να δίνουμε, να αγαπάμε και να δημιουργούμε: ανακαλύπτουμε τον ανθρωπιστή εαυτό μας
Αν αποφασίσουμε να φροντίσουμε με αγάπη τον εαυτό μας, πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη μιας αδιάκοπης διαδικασίας: να έχουμε κάθε στιγμή επίγνωση του πώς φροντίζουμε και πώς καταστρέφουμε τον εαυτό μας. Η επιλογή του ενός ή του άλλου, δείχνει το γενικότερο προσανατολισμό μας στη ζωή. Ο καθένας κάνει την εκλογή του. Μπορούμε να καταστρέψουμε τον εαυτό μας παραμελώντας τις ανάγκες μας ή να δοθούμε στην αναζήτηση πνευματικής και σωματικής κάλυψης και ικανοποίησης. Κανένας δεν μπορεί ν’ αποφύγει αυτό το δίλημμα και αναπόφευκτα νιώθει τις συνέπειες της εκλογής του.
Ο άνθρωπος που φέρεται με ανθρωπιά και αγάπη στον εαυτό του έχει σαν πυρήνα της ζωής τη χαρά και την απόλαυση. Πιστεύει ότι είναι πολύ τυχερός που μπροστά του απλώνονται τόσες πολλές δυνατότητες, για να γευτεί και να διασκεδάσει με ό,τι καλό υπάρχει μέσα του και γύρω του. Τέλος, κάθε άνθρωπος έχει την ευθύνη για το αν θα σταματήσει ή όχι την αυτοκαταστροφή του. Μπορεί και να μην το επιχειρήσει ποτέ. Μπορεί να προσπαθήσει χρησιμοποιώντας το αλκοόλ ή τα χάπια Αλλά, μονάχα όταν κάποιος νιώσει γνήσια ότι μια τοξική στάση ή τρόπος συμπεριφοράς δεν είναι πια λογικός, δεν έχει βάση και λόγο ύπαρξης, και αποφασίσει να πειραματιστεί εγκαταλείποντάς τον, τότε μόνο ένα αντίδοτο μπορεί να είναι αποτελεσματικό.
