Description
Οι περισσότεροι άνθρωποι ξοδεύουν τις πολύτιμες στιγμές των κοινωνικών τους επαφών προσπαθώντας να κερδίσουν την έγκριση των άλλων ή ανησυχώντας μήπως επιτιμηθούν. Βέβαια, όλοι οι άνθρωποι χαίρονται με τον έπαινο, τη φιλοφρόνηση, το χειροκρότημα. Ποιος δε θα ’θελε να τον κρίνουν θετικά οι άλλοι; Δεν υπάρχει κανένας λόγος, άλλωστε, να σταματήσει να αισθάνεται έτσι. Η έγκριση δεν είναι κάτι κακό από μόνη της η αναζήτηση της έγκρισης είναι το λάθος. Αν έχει κανείς ανάγκη να τον εγκρίνουν, είναι καταδικασμένος να γνωρίσει πολλή θλίψη και απογοήτευση στη ζωή του.
Το άτομο που είναι θετικά τοποθετημένο στην κοινωνική του ζωή, δεν έχει το πρόβλημα της έγκρισης. Γνωρίζει ότι στην επαφή του με τους ανθρώπους θα δεχτεί πολλές φορές την αποδοκιμασία. Κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να το αποφύγει, γιατί ποτέ κανένας δεν μπορεί να έχει καλές σχέσεις με όλους. Για τον κοινωνικό άνθρωπο η διαφωνία των άλλων δεν ισοδυναμεί με αμφισβήτηση της αξίας του.
Το δύσκολο είναι να συγκρούεται κανείς, ενώ η υιοθέτηση μιας στάσης που θα του φέρει έγκριση, είναι πολύ εύκολο. Ο εύκολος, όμως, αυτός δρόμος κάνει τις γνώμες των άλλων πιο σημαντικές από τη δική μας αξιολόγηση για τον εαυτό μας. Είναι μια ύπουλη παγίδα που την αποφεύγει κανείς δύσκολα μέσα σ’ αυτή την κοινωνία.
Η εκδίκηση δεν είναι δικαιοσύνη, αλλά ένας ακόμα τρόπος για να σας ελέγχουν οι άλλοι. Κάντε αυτό που εσείς αποφασίζετε για σας.
Η συνεχής αναζήτηση της έγκρισης των άλλων έχει σαν αποτέλεσμα ένα αίσθημα ηττοπάθειας. Το άτομο που είναι κλεισμένο στην παγίδα της συμπεριφέρεται με χαρακτηριστικό τρόπο. Αλλάζει ή αλλοιώνει αυτά που πιστεύει όταν κάποιος δείχνει ότι δεν εγκρίνει αυτά που λέει. Κολακεύει τους ανθρώπους για να τους κάνει να το συμπαθήσουν. Νιώθει προσβεβλημένο και υποτιμημένο όταν εκφράζεται γνώμη αντίθετη από τη δική του. Δείχνει εξαιρετικά ευχάριστο κουνώντας συνέχεια καταφατικά το κεφάλι, ακόμα κι αν δε συμφωνεί μ’ αυτά που λέγονται. Όταν κυκλοφορεί ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους είναι ντυμένο εξωφρενικά ή συμπεριφέρεται με ασυμβίβαστο τρόπο, και για όλα αυτά χρησιμοποιεί το πρόσχημα του αγώνα ενάντια στο κατεστημένο.
Χρειάζεται, λοιπόν, βαθιά συνειδητοποίηση του προβλήματος, συνεχής αυτοενισχυτική σκέψη και συστηματική άσκηση για αυτεπίγνωση, για να μπορέσει ο άνθρωπος να εκμηδενίσει αυτή την ανάγκη. Παρόλο που το χειροκρότημα είναι μια ευχάριστη εμπειρία, εκείνο που πρέπει να πετύχουμε είναι η αδιαφορία όταν δεν το εξασφαλίζουμε. Ίσως να ορκιζόμαστε ότι το ’χουμε ξεπεράσει, μονάχα όμως όταν αντιμετωπίσουμε μια ανάλογη περίπτωση, θα ξέρουμε αν το πετύχαμε ή όχι. Από την πρώτη μας ανάσα πάνω στη γη ζήσαμε δεμένοι μ’ αυτή τη βαριά αλυσίδα. Θα χρειαστεί πολλή πρακτική εξάσκηση για να τη σπάσουμε, όμως αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε. Αν δεν απελπιζόμαστε, όταν κάποιοι δε μας εγκρίνουν, μας ανοίγει το δρόμο για μια προοπτική ευτυχίας και ελευθερίας.