Description
Ποιά άραγε πρέπει να είναι η ορθή μας τοποθέτηση απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους ανθρώπους; Τι θέση πρέπει να πάρει ο άνθρωπος απέναντι στη φύση και στο μεγαλείο της; Γιατί λέμε ότι προορισμός του ανθρώπου είναι η δημιουργία και ο πολιτισμός; Νοείται πολιτισμός και δημιουργία χωρίς την αδιάκοπη προσπάθεια του ανθρώπου για καλυτέρευση; Αυτά τα ερωτήματα αποτελούν το περιεχόμενο της μελέτης μας.
Είναι δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να σκιαγραφήσουμε την ανθρώπινη παρουσία χωρίς να γνωρίσουμε τον έξω κόσμο, το φυσικό κόσμο γενικότερα. Η μάνα φύση επηρέασε, επηρεάζει και θα επηρεάζει πάντοτε τη μοίρα των ανθρώπων. Θα ήταν παράλειψη να ζητάμε να μάθουμε το μέρος της εσχατιάς του κόσμου, δηλαδή τον άνθρωπο, και να μη γνωρίζουμε σε γενικές έστω γραμμές, το όλο, δηλαδή τη φύση, το φυσικό κόσμο, το σύμπαν, το άπειρο, το διάστημα.
Η φύση ήταν το αρχικό κέντρο για να θέσει ο άνθρωπος τα φιλοσοφικά και θρησκευτικά του ερωτήματα για τη γένεση, προέλευση και κατάληξη του εαυτού του και του κόσμου γενικότερα.
Είναι γνωστό ότι από τα καμώματα της φύσης εξαρτιέται η ύπαρξή μας. Λένε τη φύση δάσκαλο και τροφό του ανθρώπου. Πολλές φορές όμως γίνεται αιτία προβλημάτων και δυσκολιών για τη ζωή μας. Είναι δηλαδή η φύση μάνα και τιμωρός του ανθρώπου. Καλείται λοιπόν ο άνθρωπος στη ζωή να γνωρίσει και να δαμάσει τον εαυτό του, αλλά και το φυσικό κόσμο, για το καλό του πάντοτε.
Ο αγώνας του ανθρώπου να γνωρίσει πραγματικά τον εαυτό του και να τον κατευθύνει σωστά στη ζωή, να γνωρίσει το φυσικό κόσμο και να τον δαμάσει για την εξυπηρέτησή του αποτελεί μάλλον το αληθινό νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης. Η ζωή μας πρέπει να είναι μια μόνιμη προσπάθεια για καλυτέρευση. Η καλυτέρευση είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης δημιουργίας. Οι μορφές της δημιουργίας και του πολιτισμού εκφράζουν την προσπάθεια του ανθρώπου να καλυτερέψει την πνευματική και υλική του μοίρα. Η δημιουργία καταξιώνει την ανθρώπινη ύπαρξη και το πέρασμά της ευρύτερα.
