Description
Η ανθρώπινη σχέση δεν είναι στατική. Είναι ολοζώντανη, πάλλεται με τους ρυθμούς ζωής των ανθρώπων που την στηρίζουν, έχει τις δικές της απαιτήσεις και ανάγκες. Μοιάζει με ένα έργο τέχνης που ολοκληρώνεται μέσα από τη συνεργατική δουλειά δύο ή περισσοτέρων καλλιτεχνών. Μέσ' απ' αυτή τη συνεργασία θα φανεί το μεράκι του καθένα, η αγάπη για το δημιούργημά του, η συντροφικότητα που μπορεί να προσφέρει στους δημιουργούς, το πόσο παραμερίζει τον εγωισμό του για να πετύχει ένα άρτιο αποτέλεσμα, το χιούμορ και την αγάπη του για τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.
Κάθε ιδιαίτερη σχέση μπορεί να γίνει ένας χώρος που μέσα του θα δουλέψουμε για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και να ζήσουμε πιο ευτυχισμένα. Όσο πιο ευσυνείδητα εργαστούμε γι' αυτό, τόσο πιο κοντά στις άλλες υπάρξεις θα έρθουμε. Όσο περισσότερη τρυφερότητα και σεβασμό προσφέρουμε, τόσο περισσότερη τρυφερότητα και σεβασμό θα πάρουμε. Σιγά-σιγά θα μάθουμε να εκλεπτύνουμε την ποιότητα των συναισθημάτων μας. Θα διδαχθούμε. Θα έχουμε περισσότερη πίστη στους ανθρώπους, στις δυνατότητές, στη δύναμή τους και θ' αποκτήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το ποίοι είμαστε και που πάμε...
Οι ανθρώπινες σχέσεις μας διδάσκουν την αγάπη, την πιο ανθρώπινη και τρυφερή απ' όλες τις ψυχικές αισθήσεις της ύπαρξης.
Με κάθε άνθρωπο που αγαπάμε υπάρχουν ορισμένα σημεία επαφής. Όταν τον εμπιστευόμαστε και μας εμπιστεύεται, τα σημεία αυτά βαθαίνουν τόσο πολύ και μας φέρνουν τόσο κοντά, που μερικές φορές είναι δύσκολο να καταλάβουμε που τελειώνει το δικό μας συναίσθημα και που αρχίζει το δικό του. Η χαρά του γίνεται χαρά μας, το δάκρυ του, δάκρυ μας. Τον συμπονάμε στον πόνο του. Είμαστε περήφανοι για τις επιτυχίες του. Βρισκόμαστε στο πλευρό του στις αποτυχίες. Εδώ αποκτάμε τη μοναδική ικανότητα να δούμε τον εαυτό μας τόσο καλό και ανθρωπιστή, όσο είναι στην πραγματικότητα.
Αυτός που αγαπάει κι αγαπιέται παύει να νιώθει μόνος, γίνεται ένα κομμάτι της ανθρωπότητας
Για να έχουμε, σταθερή την ψυχική μας ισορροπία, χρειαζόμαστε οπωσδήποτε ένα χώρο για να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να βαθύνουμε την αυτογνωσία και ν' αναπτύξουμε τα χαρίσματα μας. Εξίσου, όμως, απαραίτητες είναι και οι σχέσεις με τους ανθρώπους, οι ολοκληρωμένες, ζεστές σχέσεις, που σ' αυτές βρίσκουμε αποδοχή και κατανόηση. Δεν υπάρχει σχέση που να μπορεί να υποκαταστήσει την αυτοπραγμάτωσή μας. Το να αναζητήσουμε την προσωπική μας ταυτότητα και να εξιχνιάσουμε τα μυστήρια της εσωτερικής μας ζωής, είναι πράξεις που δεν μπορούν να αντικατασταθούν με την ανθρώπινη επαφή. Αλλά και αυτές οι ενέργειες με τη σειρά τους, είναι αδύνατο να καλύψουν τις ανάγκες μας για επικοινωνία με τις άλλες υπάρξεις.
Όταν σ' αγαπάνε, ξέρεις πως αν κάτι πάει στραβά, θα ενδιαφερθούν για το πως θα διορθωθούν τα πράγματα. Όταν αγαπάς, δέχεσαι τους άλλους όπως είναι και τους ενισχύεις παραβλέποντας τα λάθη που είναι κοινά σε όλους μας, συγχωρώντας ή ακόμα καλύτερα, μη καταδικάζοντας, αφού έχεις δεχτεί από τα πριν σαν φυσικές τις αδυναμίες του άλλου.
Δεν υπάρχουν, ούτε υπήρξαν, ούτε θα υπάρξουν ποτέ δύο σχέσεις όμοιες μεταξύ τους. Σχέσεις με κοινά σημεία, ναι, όπως υπάρχουν και άνθρωποι με κοινά σημεία. Αλλά σχέσεις πανομοιότυπες είναι αδύνατο να γίνουν, γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος μέσα στην ιστορία. Δεν είναι εύκολο να πούμε τι είναι εκείνο που καθορίζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Κάθε μία τους είναι κάτι το διαφορετικό. Κάθε μία σχέση είναι ένας ξεχωριστός και ιδιαίτερος κόσμος που δύο άτομα μοιράζονται μεταξύ τους.
Η ιδιαιτερότητα και η αγάπη είναι τα δύο βασικά στοιχεία που καθορίζουν την ανθρώπινη σχέση. Είναι οι δύο σφραγίδες που ξεχωρίζουν την βαθειά, την ολοκληρωμένη, την ουσιαστική επαφή ανάμεσα σε δύο υπάρξεις, από την τυπική, ανούσια κι επιφανειακή καθημερινή συνομιλία "των σχέσεων και των συναναστροφών...".
